រឿងនិទានបរទេស

សម្តីសេដ្ឋី – រឿងព្រេងបរទេស ៖ នៅរដ្ឋស៊ូ មានសេដ្ឋីម្នាក់ដែលគាត់រីកចំរើនលូតលាស់និងមានស្តុកស្តម្ភចេញមកពីភាពក្រីក្រតោកយាករបស់គាត់នោះឯងដោយពិត។ រឿងរ៉ាវរបស់គាត់ត្រូវបានគេនាំយកទៅនិយាយតៗគ្នាហើយល្បីខ្ចរខ្ចាយទៅដល់រដ្ឋផ្សេងទៀត។ បុរសក្រីក្រឈ្មោះលូ ធ្វើដំណើរត្រចចរកាត់ស្រុកកាត់ព្រៃមកពីរដ្ឋយ៉ុង ឆ្ពោះរដ្ឋស៊ូ ហើយសុំចូលជួបសេដ្ឋីម្នាក់នេះដើម្បីសាកសួរគន្លឹះអាថ៌កំបាំងដែលនាំឲ្យមានស្តុកស្តម្ភ ចំណែកឯលោកសេដ្ឋីវិញក៏មិនបានកំណាញ់ចំណេះដឹងអ្វីឡើយ។ “គន្លឹះឈានទៅកាន់ភាពស្តុកស្តម្ភនោះ ខ្ញុំរីករាយនឹងប្រាប់អ្នក ព្រោះវិធីរបស់ខ្ញុំនេះវាគ្មានអ្វីពិបាកសោះឡើយ គឺខ្ញុំមានអាជីពលួចឆក់ គ្រាន់តែឆ្នាំដំបូងខ្ញុំក៏មានបានល្មមហូបចុក ចូលឆ្នាំទីពីរខ្ញុំក៏ចាប់ផ្តើមមានទ្រព្យសម្បតិ្តនៅសល់ពីការហូបចុក លុះដល់ឆ្នាំទីបី ទ្រព្យសម្បត្តិមាសប្រាក់ដែលនៅក្នុងឃ្លាំងខ្ញុំក៏ក-ពូនច្រើនឡើងៗ ផ្ទះបាយរបស់ខ្ញុំក៏ហៀហូរពោរពេញទៅដោយធញ្ញាហារ ដោកជង្រុកទៀតសោតក៏ឧត្តមសម្បូរទៅដោយស្រូវអង្កបន្លែបង្កាគ្រប់មុខ” លូ មិនបានសាកសួរអ្វីបន្ថែមទៀតក៏ជំរាបលាសេដ្ឋីត្រឡប់ទៅស្រុកវិញ។ ចាប់តាំងពីពេលនោះមក លូ ដំនើរជីវិតបែបដេកពេលថ្ងៃ ចេញធ្វើការងារពេលយប់ ដោយការលបចូលផ្ទះអ្នកដទៃលួចឆក់ទ្រព្យសម្បត្តិរបស់មានតម្លៃអ្នកស្រុកអ្នកភូមិ មិនយូរប៉ន្មាន លូ ក៏មានឋានៈប្រសើរឡើងជាងមុនគេមានសេចក្តីរីករាយនិងមានមោទនភាពចំពោះភាពជោគជ័យរបស់ខ្លួនក្រៃលែង តាំងចិត្តថា ពីរឆ្នាំទៀតគេនឹងមានស្តុកស្តម្ភស្មើនឹងសេដ្ឋីនៅរដ្ឋស៊ូ ហើយនៅពេលនោះគេនឹងត្រឡប់ទៅថ្លែងអំណរគុណបរមគ្រូរបស់គេ។ តែគម្រោងគ្រប់យ៉ាងមិនបានដំនើរទៅដូចគាត់គិតនោះទេ ព្រោះនៅនាអាធ្រាតយប់មួយអាជ្ញាធរមានសមត្ថកិច្ចក៏ក្របួចក-គាត់បាន លូទាំងឆ្ងល់ ទាំងភ័យតក់ស្លុតចម្លែកក្នុងចិត្ត….. ”បើលោកចាប់ខ្ញុំ លោកក៏ត្រូវចាប់សេដ្ឋីប៉ៅ នៅរដ្ឋស៊ូ ផងដែរព្រោះគាត់ក៏មានអាជីពលួចឆក់ដូចជាខ្ញុំនេះដែរ” អាជ្ញាធរមានសមត្ថកិច្ចប្រាប់ថា ខ្ញុំធ្លាប់បានឮកិត្តិនាមសេដ្ឋីប៉ៅ មកខ្លះដែរ តែមិនធ្លាប់ដែលឮថាគាត់ជាចោរទេ តែលូ នៅតែអះអាងថា គាត់បានទទួលការនែនាំពីសេដ្ឋីប៉ៅ …

មេទ័ពល្អកម្ររកបាន – រឿងព្រេងបរទេស ៖ ចង់រកពលទាហានរាប់ពាន់រាប់ហ្មឺនក៏មិនពិបាកអ្វី តែបើចង់រកមេដឹកនាំទ័ពដែលពួកែឈ្លាសវៃ ជំនាញការសឹកសង្គ្រាមសូម្បីតែម្នាក់ក៏ពិបាករកណាស់ទៅហើយ។ ហានស៊ិន ចូលចិត្តអានតម្រាពិជ័យសង្រ្គាមតាំងពីក្មេង ធ្វើឲ្យគេមានជំនាញផ្នែកខាងទាហានយ៉ាងជាក់លាក់។ ដំបូងឡើយ គេបានចូលរួមជាមួយទ័ពរបស់សៀងវី តែមិនបានទទួលនាទីសំខាន់ទើបក្រោយមកបានរត់គេចមកនៅជាមួយទ័ពរបស់ លិវប៉័ងវិញ តែក៏បានទទួលនាទីត្រឹមជាអ្នកមើលថែឃ្លាំងស្បៀងអាហារ ធ្វើឲ្យហាន ស៊ិនមានអារម្មណ៍ខកបំណងជាខ្លាំង។ ក្រោយមកមាននាយទាហានមួយចំនួន ឃើញថាលិវប៉័ងគ្មានអនាគតទើបនាំគ្នាគេចទាហាន ដែលក្នុងនោះក៏រួមទាំងហាន ស៊ិនផងដែរ។ ពេលសៀវហឺដែលជាមនុស្សជិតស្និទ្ធរបស់លិវប៉័ងដឹងថាហានស៊ិនគេចទៅដូច្នោះក៏តក់ក្រហល់យ៉ាងខ្លាំង ប្រញាប់លោតឡើងលើខ្នងសេះដេញតាម ហានស៊ិនទៅភ្លាម ពេលបានជួបហើយក៏និយាយចរចាលួងលោមរហូតហានស៊ិន ព្រមត្រឡប់មកវិញ។ កាលលិវប៉័ងបានជ្រាបរឿងរ៉ាវក៏ចម្លែកក្នុងចិត្តសួរសៀវហឺថា ព្រោះហេតុអ្វីទើបចាំបាច់ទៅតាមនាយទាហានតូចតាចដែលគ្មានអ្វីគួរឲ្យចាប់អារម្មណ៍ ម្នាក់នោះមកវិញធ្វើស្អី។ សៀវហឺប្រាប់លិវប៉័ងថា ហានស៊ិនគឺជាមនុស្សដែលមាន ភាពឈ្លាសវៃក្នុងរឿងសឹកសង្គ្រាមខ្លាំងណាស់ ពលទាហានរត់ទៅអាចកែនថ្មីបាន តែបើហានស៊ិនទៅហើយ ក៏ពិបាកនឹងរកមេទ័ពដែលមានភាពឈ្លាសវៃដូច្នេះបានទៀត បើចង់ដណ្តើមផែនដីជាមួយសៀងវី ក៏គួរគប្បីប្រគល់តំណែងសំខាន់ឲ្យដល់ ហានស៊ិនទើបអាចយកឈ្នះសៀងវីបាន។ នៅទីបំផុតលិវប៉័ងក៏ស្តាប់បង្គាប់សៀវហឺ តែងតាំងហានស៊ិនជាមេទ័ពធំ។ តាំងពីពេលនោះមកហានស៊ិនបាននាំទ័ពវាយប្រហារសៀងវីឲ្យបរាជ័យជាច្រើនលើកច្រើនគ្រា ទ័ពក្រុងវើយក្រុងចាវក៏ត្រូវបានវាយប្រហារឲ្យដកថយទៅដែរ ទ័ពក្រុងឈី ក៏ព្រមចុះចាញ់។ ហានស៊ិនបានសាងវីរកម្មក្នុងការយកជ័យជំនះលើសត្រូវរហូតលិវប៉័ងអាចរួបរួមផែនដីបានសម្រច។ ក្នុងប្រវត្តិសាស្រ្តនៅមានមេទ័ពដែលមានកេរ្តិ៍ឈ្មោះបោះសម្លេងជាច្រើនទៀត ពួកគេមានសក្តានុភាពក្នុងការនាំទាហានចូលច្បាំង និងមានជំនាញក្នុងរឿងសឹកសង្គ្រាម ទប់ទល់ការលុកលុយពីខាងក្រៅប្រទេស រក្សាប្រទេសជាតិមាតុភូមិ …

កម្មករសំពៅ និង សាស្រ្តាចារ្យ – រឿងព្រេងបរទេស ៖ មានសាស្រ្តាចារ្យប្រកបដោយចំណេះដឹងជ្រាលជ្រៅម្នាក់បានធ្វើដំណើរដោយសំពៅ។ ជារៀងរាល់ថ្ងៃតែងមានកម្មករសំពៅវ័យចំណាស់មកអង្គុយស្តាប់លោកសាស្រ្តាចារ្យនិយាយ។ ថ្ងៃមួយសាស្រ្តាចារ្យសួរកម្មករសំពៅចំណាស់ម្នាក់ថា “តាឯងដើរសំពៅស្ទើរមួយជីវិតហើយ តើតាចេះអំពីសមុទ្រសាស្ត្រ រឺទេ?”។ កម្មករសំពៅតបថា “ខ្ញុំមិនបានរៀនអក្សរមិនដឹងអំពីសមុទ្រសាស្ត្រអ្វីទេបាទ”។ លោកសាស្ត្រាចារ្យគ្រវីក្បាលយឺតៗ និយាយថា តាដើរសំពៅមកមួយជីវិតតែ មិនបានសិក្សាសមុទ្រសាស្រ្ត គឺរឿងរ៉ាវស្តីអំពីមហាសមុទ្រ ក៏ហាក់ដូចបាត់បង់ជីវិត ទៅហើយ ១/៣។ ស្អែកឡើងលោកសាស្ត្រាចារ្យសួរកម្មករសំពៅទៀតថា “អ្នកឯងធ្លាប់រៀនរឿង ធរណីសាស្រ្តរឺទេ?កម្មករសំពៅធ្វើមុខស្ងួត និយាយថា ខ្ញុំមិនដឹងទេលោក ព្រោះខ្ញុំមិន ដែលបានរៀនអក្សរ។លោកសាស្រ្តាចារ្យមើលមុខកម្មករសំពៅដោយទឹកមុខអាណិតអាសូរ អ្ហើ! មិនបានរៀនរឿងសមុទ្រសាស្រ្ត និង ធរណីវិទ្យា ក៏ដូចបាត់បង់ជីវិតទៅ ហើយ ២/៣។ កម្មករសំពៅមានទឹកមុខក្រៀមក្រំ គិតថា លោកសាស្រ្តាចារ្យគឺជាមនុស្សឆ្លាត កាលបើគាត់មានប្រសាសន៍ថាខ្លួនបានបាត់បង់ជីវិតទៅហើយ ២/៣ ក៏ប្រហែលដូចគាត់ថា មែនហើយ។ លុះថ្ងៃស្អែកបន្ទាប់មកទៀត កម្មករសំពៅម្នាក់នោះហាក់បានឳកាសម្តង គាត់រត់មកសួរលោកសាស្ត្រាចារ្យថា “លោកសាស្ត្រាចារ្យ តើលោកចេះរឿងហែលទឹកសាស្ត្រ រឺទេបាទ?”។ “ហែលទឹកសាស្រ្ត! …