Friday , November 22 2024

កម្សាន្ត

កម្សាន្ត ប្រមូលផ្តុំដោយ ចម្រៀងខ្មែរ កំណាព្យ សុភាសិតអធិប្បាយ រឿងព្រេងខ្មែរ រឿងប្រលោមលោក សម្រាប់ឲ្យប្រជាជនខ្មែរ ស្វែងយល់និង កម្សាន្ត

រឿងអាប៉ោងនាងតី – រឿងព្រេងខ្មែរ

រឿងអាប៉ោងនាងតី – រឿងព្រេងខ្មែរ

រឿងអាប៉ោងនាងតី – រឿងព្រេងខ្មែរ ៖ ក្នុង​សម័យ​មួយ​នោះ ជា​រដូវ​ស្រូវ​ទុំ អាប៉ាង​ទៅ​ដេក​ចាំ​ស្រូវ​វា ទាំង​យប់​ទាំង​ថ្ងៃ មាន​ទាំង​ចាប៉ី​មួយ​ទៅ​ផង, វេលា​ថ្ងៃ​ឡើង ថែ​ទាំ​ស្រូវ ដល់​ពេល​យប់​តំនេរ តែង​ដេញ​ចាប៉ី ហើយ​ស្រែក​ច្រៀង​ផង។​ លុះ​ច្រៀង​រាប់​យប់​ទៅ មាន​ខ្មោច​ស្រី​ក្រមុំ​ម្នាក់​ឮ​សូរ​ចម្រៀង​ច្រៀង​ចាប៉ី​ពីរោះ​ពេក​ក៏​ដើរ​ ទៅ​ស្តាប់ ទៅ​អង្គុយ​អាំង​ភ្លើង​ក្រោម​ខ្ទម​អាប៉ាង យូរ​បន្តិច​ទៅ អាប៉ាង​ក្រឡេក​ទៅ​ក្រោម​ផ្ទះ ឃើញ​ខ្មោច​ដែល​តំណែង​ខ្លួន​នោះ​អង្គុយ​អាំង​ភ្លើង អាប៉ាង​សួរ​ទៅ​ថា «អាណា​អង្គុយ​ក្រោម​ខ្ទម​នេះ?» ។ មេ​ខ្មោច​ប្រាប់​ថា «ខ្ញុំ» ។ អាប៉ាង​ថា «ប្រហែល​ជា​ខ្មោច​ទេ» ។ មេ​ខ្មោច​ឆ្លើយ​ថា «ខ្មោច​ថា​មិន​ខ្មោច»។ អាប៉ាង​សួរ​ថា «ហោង​ឯង​ឈ្មោះ​អី? មក​រក​អី?» ។ មេ​ខ្មោច​ឆ្លើយ​ថា «ខ្ញុំ​ឈ្មោះ​តី, ខ្ញុំ​មក​ស្តាប់​ថា​ប៉ី»។ អាប៉ាង​ថា «ឡើង​មក! បើ​មក​ស្តាប់​ចាប៉ី » ។ មេ​ខ្មោច​ឡើង​ទៅ​អង្គុយ​ជិត​អាប៉ាងៗ ក៏​ស្រឡាញ់​គ្នា​យក​ជា​ប្តី​ប្រពន្ធ​ទៅ ។ ដល់​រួច​ស្រូវ មេ​ខ្មោច​នោះ សួរ​ទៅ​អាប៉ាង​ថា …

អានបន្ត »

រឿងអាឡេវ – រឿងព្រេងខ្មែរ

រឿងអាឡេវ – រឿងព្រេងខ្មែរ

រឿងអាឡេវ – រឿងព្រេងខ្មែរ ៖ កាល​ពី​ព្រេង​នាយ មាន​បុរស​ម្នាក់​ឈ្មោះ​អ្នក​ង៉េះ ប្រពន្ធ​នាង​ង៉ោះ មាន​កូន​ប្រុស​ម្នាក់​ឈ្មោះ អាឡេវ ។ កូន​នោះ លុះ​ធំ​ឡើង​អាយុ ៧ ឆ្នាំ ជា​ក្មេង​មាន​ប្រាជ្ញា​ដឹង​ថា​ម្តាយ​ឪពុក​ល្ងង់ មិន​ចេះ​ធ្វើ​ការ​រក​ស៊ី ជា​អ្នក​ក្រលំបាក វា​ក៏​និយាយ​នឹង​ម្តាយ ឪពុក​ថា «ម៉ែ​អើយ! ឪអើយ! ឥឡូវ​នេះ យើង​គ្មាន​របរ​ធ្វើ​ការ​រក​ស៊ី​អ្វី​នឹង​គេ​បាន​ជា​យើង​ក្រ, បើ​ដូច្នេះ ខែ​វស្សា​យើង​ធ្វើ​ស្រែ ខែ​ប្រាំង​យើង​ទៅ​ធ្វើ​ចម្ការ, ឯខ្ញុំទៅ​ធ្វើ​ស្រែ​ជា​មួយ​នឹង​ឪឯង បើ​យើង​អត់​ស្លា​ម្លូ​អង្ករ​ម្ហូប​ចំណី​អ្វី សឹម​ខ្ញុំ​មក​រក​យក​ពី​ផ្ទះ​នេះ ទៅ​ស៊ី» ។ អាឡេវ​និង​ឪពុក​ម្តាយ គិត​គ្នា​ព្រម​ហើយ ក៏រៀប​ប្រដាប់​ប្រដា​ឡើង​ទៅ​ធ្វើ​ស្រែ ។ លុះ​នៅ​ស្រែ​យូរ​ទៅ អាឡេវ​នឹក​ចង់​ស៊ី​នំ ហើយ​វា​គិត​ថា «បើ​ដូច្នេះ​អញ​នឹង​បញ្ឆោត​ម៉ែ​ឪ​អញ​យក​នំ​ស៊ី» គិត​ហើយ​ប្រាប់​ឪពុក​វា​ថា «ឪៗ! ខ្ញុំ​ទៅ​ផ្ទះ​យក​ស្លា​ម្លូ​មក​ស៊ី» ។ ឪពុក​ក៏​ឲ្យ​កូន​ទៅ​ផ្ទះ ។ អាឡេវ ដើរ​ទៅ​ដល់​កណ្តាល​ផ្លូវ​បាន​ឃើញ​វត្ត​លោក ក៏​ចូល​ទៅ​ថ្វាយ​បង្គំ​រក​លោក​កោរ​សក់​ឲ្យ, លុះ​កោរ​រួច​ហើយ​ក្រាប​ថ្វាយ​បង្គំ​លា​លោក​ទៅ ។ …

អានបន្ត »

រឿងអ្នកដំណើរពីរនាក់ដណ្តើមគ្នាដេកកណ្តាល – រឿងព្រេងខ្មែរ

រឿងព្រេងខ្មែរពេញនិយមបន្ទាប់ ៖

រឿងអ្នកដំណើរពីរនាក់ដណ្តើមគ្នាដេកកណ្តាល – រឿងព្រេងខ្មែរ ៖ កាល​ពី​ព្រេង​នាយ មាន​មនុស្ស​ពីរ​នាក់​ដើរ​ទៅ​ផ្លូវ​ឆ្ងាយ ជួន​យប់​ក្នុង​ព្រៃ​ងងឹត​ដើរ​ទៅ​មិន​រួច ក៏បបួល​គ្នា​ដេក​ក្នុង​ព្រៃ ។ អ្នក​ទាំង​ពីរ​នាក់ ចង់​ដេក​កណ្តាល​តែ​រៀង​ខ្លួន ប៉ុន្តែ​មិន​ដឹង​គិត​ធ្វើ​ដូច​ម្តេច​នឹង​បាន​ដេក​កណ្តាល ។ បុរស​ទាំង​ពីរ​នាក់​គិត​គ្នា​ថា ” បើ​ដូច្នោះ យើង​ដេក​យក​ជើង​ទល់​គ្នា ” ហើយ​បុរស​ទាំង​នោះ ក៏​ដេក​យក​ជើង​ទល់​គ្នា​ទាំង​ពីរ​នាក់​ទៅ ។ ក្រោយ​មក​មាន​ខ្លា​មក​ឃើញ​មនុស្ស​ដេក​យក​ជើង​ទល់​គ្នា ហើយ​ទទូរ​សំពត់​ជិត មើល​មិន​ដឹង​ជា​សត្វ​អ្វីវែង​ដូច្នោះ ឆ្ងល់​ណាស់​ត្បិត​មិន​ដែល​ឃើញ ក៏​បបួល​អស់​សត្វ​ឯទៀត​ជា​ច្រើន មាន​ទាំង​ដំរី​ ក្របី គោ រមាស រមាំង ក្តាន់​ប្រើស ទ្រាយ ចចក ស្វាន ស្វា គ្រប់​សត្វ​ទាំង​អស់​មក​មើល គ្មាន​សត្វ​ណា​មួយ​ស្គាល់​សោះ ។ ក្រោយ​មក​ទៀត សត្វ​ទាំង​អស់​នោះ​គិត​គ្នា​ថា ” ឥឡូវ​នេះ នឹង​មាន​អ្នក​ឯណា​ស្គាល់​សត្វ​នេះ? ពួក​យើង​បបួល​គ្នា​មក​មើល​សត្វ​នេះ ច្រើន​ភាសា​ណាស់​ហើយ នៅ​សល់​សត្វ​អ្វី​ទៀត ដែល​មិន​ទាន់​បាន​មក​មើល? ” ។ …

អានបន្ត »

រឿងឪពុកក្មេករើសកូនប្រសារ – រឿងព្រេងខ្មែរ

រឿងឪពុកក្មេករើសកូនប្រសារ – រឿងព្រេងខ្មែរ

រឿងឪពុកក្មេករើសកូនប្រសារ – រឿងព្រេងខ្មែរ ៖ កាលពីព្រេងនាយ មានតាចាស់ម្នាក់ និងដូនចាស់ម្នាក់នៅស្រុកមួយ។ តាចាស់យាយចាស់នោះ មានកូនក្រមុំម្នាក់ រូបល្អណាស់ អ្នកណាទៅដណ្ដឹងក៏គាត់មិនព្រមឲ្យគាត់ថា ​អ្នកណាតមមិនជេរម្ដាយគេបាន ទើបគាត់ឲ្យកូនជាប្រពន្ធអ្នកនោះ ។ ជួនជាថ្ងៃមួយនោះមានកម្លោះម្នាក់ រូបរាងស្អាតបាត ចូលទៅដណ្ដឹងកូនគាត់ៗថា អើអញ​ឲ្យឯងៗ កុំព្រួយចិត្ត ប៉ុន្តែ ឯង​ត្រូវ​តម​ជេរ​ម្ដាយ​គេ ហើយទទួលបម្រើអញតាមពាក្យអញ ទើបបានអញឲ្យឯង ើតមមិនបានអញផ្ដាច់មិនឲ្យឯងទេអញប្រាប់ឯងឲ្យដឹងជាមុន, លុះក្រោយទៅ​ឯងកុំថាអញកាចណា ។ កម្លោះនោះថាខ្ញុំបាទតមជេរម្ដាយគេបាន ហើយធ្វើការអ្វីៗ ក៏បានទាំងអស់ ខ្ញុំបាទទទួលសព្វគ្រប់ប្រការ តាមប្រសាសន៍លោកឪពុក; តានោះថា អើបើឯងតមជេរម្ដាយគេបានមែន ឯងទៅសិនចុះ ព្រឹកត្រូវឯងមកវិញពីព្រលឹម ។ កម្លោះនោះ ក៏លាវិលទៅផ្ទះវិញ ។ ព្រឹកឡើង កម្លោះនោះមកវិញ​ចូលទៅបម្រើឪពុកម្ដាយក្មេកៗនោះ ប្រើកូនក្រមុំគាត់ឲ្យរៀបបាយទឹក ឲ្យអ្នកកម្លោះនោះស៊ីៗរួចហើយតានោះ ក៏ប្រាប់ទៅកូនប្រសារថា នែកូន ! ចូរកូនទៅចាប់​ក្របីទៅភ្ជួរស្រែ, កូនឯងភ្ជួរដរាបដល់ថ្មនៅឯស្រែនោះយំតេវៗ ហើយសឹមឯងដោះក្របី ។ …

អានបន្ត »

រឿងត្រពាំងបឹងតេ – រឿងព្រេងខ្មែរ

រឿងត្រពាំងបឹងតេ – រឿងព្រេងខ្មែរ

រឿងត្រពាំងបឹងតេ – រឿងព្រេងខ្មែរ ៖ នៅឃុំសង្កែសាទម ស្រុកថ្ពង ខេត្ដកំពង់ស្ពឺ មានត្រពាំងមួយអ្នកស្រុកហៅថា “ត្រពាំងបឹងតេ” ។ ត្រពាំង នេះមានលក្ខណៈប្លែកដែលនាំឱ្យអ្នកស្រុកជិតខាង និងអ្នកដំណើរណាដែលបានទៅដល់ទីនោះ ចាប់អារម្មណ៏គ្រប់ៗគ្នា។ ទំហំត្រពាំង មិនជាធំប៉ុន្មានទេ ប្រមាណជាមាត់រង្វះ១០០ម៉ែត្រប៉ុណ្ណោះ។ មាត់ត្រពាំងជុំវិញ មានកក់ដុះខ្នាន់ខ្នាប់ ពុំដែលមានសត្វធាតុណាមួយចូលទៅស៊ីរុករានឡើយ ឯដីត្រង់កក់ដុះនោះមានសភាពទន់ជ្រាយល្មមដើរបានឥតផុងជើងទេ តែទៅដល់កណ្ដាលត្រពាំងបែរជាមានត្រឹបមួយដុំ ដុះស្មៅខ្លះ កក់ខ្លះ ហើយដីនោះជាភក់មមោកស្មោះ។ បើគេ ចង់ឆ្លងត្រឹបនោះ ទាល់តែយកឈើវែងៗដាក់គងរួចដើរសួរពីលើឈើនោះទើបបាន។ មានអ្នកស្រុកនិយាយបន្ថែម ទៀតថា កាលជំនាន់បារាំងនៅជាអាណាព្យាបាលប្រទេសខ្មែរ កាលនោះបារាំងទៅពិនិត្យមើលប្រុងនឹងធ្វើស្ពានឆ្លង ហើយបុកសសរស្ពានចំកណ្ដាលត្រពាំង។ ពេលនោះ គេឃើញមានផ្សែងហុយៗចេញពីត្រឹបនេះមក។ លុះគេពិនិត្យ សង្កេតក្នុងត្រឹបកណ្ដាលនេះ ឃើញមានថ្មខាងក្នុងពណ៌សក្បុស ហើយនៅចន្លោះៗថ្មនោះមានទឹកថ្លាហូររហែងៗចេញ ពីរន្ឋថ្មផង។ គម្រោងការស្ថាបនាស្ពានពីជំនាន់នោះ ក៏ពុំបានសំរេចឡើយ។ ដោយឃើញមានលក្ខណះប្លែក ហើយជាធម្មតានៅស្រុកខ្មែរយើង តែមានទីកន្លែងប្លែកៗយ៉ាងនេះ ប្រាកដជាមានរឿងព្រេងនិទានប្រចាំទីកន្លែងនោះជាមិនខាន ហេតុនេះក្រុមជំនុំទំនៀមទំលាប់ខ្មែរ ដែលត្រូវរាវរកឯកសារតម្កល់ទុក ក៏បានអំពាវនាវស៊ើបសួររករឿងព្រេង ស្ដីពី …

អានបន្ត »

រឿងត្រពាំងប៉ង់តាទិប – រឿងព្រេងខ្មែរ

រឿងត្រពាំងប៉ង់តាទិប – រឿងព្រេងខ្មែរ

រឿងត្រពាំងប៉ង់តាទិប – រឿងព្រេងខ្មែរ ៖ រឿង ត្រពាំង​ប៉ង់តាទិប (ខេត្ត​ព្រះវិហារ) ប្រជុំ​រឿង​ព្រេង​ខ្មែរ ភាគ ៦ ទំព័រ ១៥៥ – ១៥៩ រឿង​រ៉ាវ​ផ្សេង​ៗ នៅ​ក្នុង​ខេត្ត​ថ្មី​ៗ សុទ្ធ​សឹង​តែ​ជា​គ្រឿង​ឆ្ងាញ់​ពិសា​របស់​អ្នក​ស្ដាប់​អ្នក​អាន ព្រោះ​ថា នៅ​តាម​ខេត្ត​ចាស់​ៗ នោះ មាន​អ្នក​ស្រុក​ច្រើន ការ​ទាក់​ទង​ខាង​គមនាគមន៍​ក៏​ច្រើន ម្ល៉ោះ​ហើយ រឿង​ព្រេង​ក្ដី ឬ កេរ្តិ៍​ដំណែល​អារ្យ​ធម៌​ចាស់​ៗ ក្ដី បាន​លេច​ឮ​សុសសព្វ​យូរ​ណាស់​មក​ហើយ ។ រី​ឯ​ខេត្ត​ថ្មី​ៗ វិញ ដែល​ពុំ​សូវ​មាន​អ្នក​ស្រុក​ទៅ-មក​ទាក់​ទង​គ្នា រឿង​រ៉ាវ​នៅ​ទី​នោះ ក៏​នៅ​ជា​អាថ៌កំបាំង​នៅ​ឡើយ ដូច​យ៉ាង​រឿង​រ៉ាង​ក្នុង​ខេត្ត​ព្រះ​វិហារ​ជាដើម ។ ដោយ​ឯកសារ​នៅ​ស្ដួច​ស្ដើង យើង​ក៏​ប្រមែ​ប្រមូល​ព័ត៌មាន​ដែល​ប្រមូល​បាន​ខ្លះ​ៗ មក​ហើយ មក​អធិប្បាយ​ជា​មុន តាម​រយៈ​អស់​លោក-អ្នក​ដែល​ធ្លាប់​បាន​ទៅ​ដល់ ហើយ​មាន​ព្យាយាម​ស៊ើប​សួរ សរសេរ​តែង​ផ្ញើ​មក​ក្រុម​ជំនុំ​យើង ជា​បែប​ទំនៀម​រស់​នៅ​របស់​អ្នក​ស្រុក​ខ្លះ, ជា​រឿង​ព្រេង​ខ្លះ ។ ដូច​រឿង​ព្រេង​មួយ ដែល​យើង​លើក​មក​និទាន​នៅ​ពេល​នេះ ជា​សេចក្ដី​រាយ​ការណ៍​របស់​លោក ហ៊ុន-សាវី …

អានបន្ត »

រឿងប្រាជ្ញា សំណាង ផល ទាំង៣អួតរិទ្ធតែសព្វខ្លួន – រឿងព្រេងខ្មែរ

រឿងប្រាជ្ញា សំណាង ផល ទាំង៣អួតរិទ្ធតែសព្វខ្លួន – រឿងព្រេងខ្មែរ

រឿងប្រាជ្ញា សំណាង ផល ទាំង៣អួតរិទ្ធតែសព្វខ្លួន – រឿងព្រេងខ្មែរ ៖ មាន​ពេល ១ ប្រាជ្ញា- សំណាង- ផល​ទាំង ៣​នាក់​បាន​មក​ប្រជុំ​គ្នា ប្រាជ្ញា​អាង​អួត​ឡើង​ថា ប្រាជ្ញា​មាន​រិទ្ធិ​ពូកែ​ជាង​សំណាង​នឹង​ផល សំណាង​អាង​អួត​ឡើង​ថា សំណាង​ថា​មាន​រិទ្ធិ​ធំ​ពូកែ​ជាង​ប្រាជ្ញា​នឹង​ផល ផល​អាង​អួត​ឡើង​ថា ផល​មាន​រិទ្ធិ​ជាង​ប្រាជ្ញា​នឹង​សំណាង នោះ​អ្នក​ទាំង ៣ នាក់​អាង​អួត​តែ​សព្វ​រៀង​ខ្លួន​មិន​ដឹង​ជា​អ្នក​ខាង​ណា​មាន​រិទ្ធិ​អានុភាព ​ជាង​ខាង​ណា មាន​សេចក្ដី​អំនួត​តែ​សព្វ​រៀង​ខ្លួន នោះ​អ្នក​ទាំង ៣ នាក់​ថា​បើ​ចង់​ដឹង​ឲ្យ​ល្បង​រិទ្ធ​គ្នា​មើល ឲ្យ​ដឹង​ជា​អ្នក​ណា​ពូកែ​ជាង​អ្នក​ណា នោះ​ប្រាជ្ញា- សំណាង- ផល ទាំង ៣ នាក់​ជំនុំ​ព្រម​តាំង​ល្បួង​រិទ្ធិ​ទាំង ៣ នាក់​បណ្ដើរ​គ្នា​ទៅ ក៏​មើល​ទៅ​ឃើញ​មាន​មនុស្ស ១ នាក់​ជា​អ្នក​ក្រ​កំសត់​នៅ​ខ្ញុំ​សេដ្ឋី ៗ ឲ្យ​បុរស​នោះ​ឃ្វាល​គោ​ក្របី រក​តែ​សំពត់​អាវ​នឹង​ស្លៀក​ពាក់​គ្មាន មនុស្ស​នោះ​ល្ងង់​មិន​ស្គាល់​ខុស​ត្រូវ ចេះ​ដឹង​តែ​ឃ្វាល​ក្របី នោះ​ប្រាជ្ញា- សំណាង​ទាំង​ពីរ​នាក់ បើ​ផល​អាង​អួត​ថា​ខ្លួន​គ្រាន់​បើ​ឲ្យ​ផល​ទៅ​ជួយ​មនុស្ស​នៅ​ខ្ញុំ​សេដ្ឋី​ នោះ តើ​បាន​គ្រាន់​បើ​យ៉ាង​ដូចម្ដេច​ឡើង នោះ​ក៏​ផល​ក៏​បាន​ទៅ​ជួយ​មនុស្ស​នោះ …

អានបន្ត »

រឿងប្រសាទនៅឃុំស្វាយអង្គ – រឿងព្រេងខ្មែរ

រឿងប្រសាទនៅឃុំស្វាយអង្គ – រឿងព្រេងខ្មែរ

រឿងប្រសាទនៅឃុំស្វាយអង្គ – រឿងព្រេងខ្មែរ ៖ នៅក្នុងឃុំស្វាយអង្គ ស្រុកស្វាយរៀង ខេត្ដស្វាយរៀង នៅចមាយប្រមាណជា១០គ.ម អំពីថ្នល់ជាតិលេខ១ (គឺថ្នល់ពីភ្នំពេញទៅស្វាយរៀង) មានទួលមួយខ្ពស់មិនដែលលិចទឹកទេ។ អ្នកស្រុកជំនាន់មុនៗមក បានសន្មត់ឈ្មោះ ថា “ទួលស្វាយអង្គ” ទួលនេះហើយ ដែលជាគោលសន្មត់នាមនៃឈ្មោះឃុំនេះ។ នៅលើទួលនេះមានកំពែង និង ប្រាសាទថ្មបុរាណមួយមានសណ្ឋាណជាព្រះវិហារ មានក្បាច់ចម្លាក់របៀបរចនាបុរាណ គួរឱ្យចាប់អារម្មណ៏ ដែលគេ តាក់តែងឡើងដោយឥដ្ឋខ្លះ ដោយថ្មបាយក្រៀមខ្លះ មានបណ្តោយប្រមាណជា៨៣ម ទទឹង៤៦ម។ សព្វថ្ងៃប្រាសាទ នេះបែកបាក់អស់ទៅហើយ នៅមានសល់តែកំទេចឥដ្ឋថ្ម និងសណ្ឋានខ្លះតែប៉ុណ្ណោះ។ នៅចំកណ្ដាលទួលមានដើម ជ្រៃមួយដើមធំ និងពីខាងមុខប្រាសាទបាក់បែកនេះ គេឃើញមានអង្គលិង្គព្រះឥសូរ ឬ (សិវលិង្គ)។ អ្នកផងធ្វើ ដំណើរទៅកាន់បុរាណដ្ឋាននេះបានងាយស្រួលតែនៅរដូវរំហើយ គឺរដូវដែលអស់ភ្លៀង ទៅបានតែផ្លូវជើង និងផ្លូវលំ ប៉ុណ្ណោះ។ រឿងព្រេងដែលមានទាក់ទងដោយនាម “ស្វាយអង្គ” មានដូចតទៅៈ មានសេចក្ដីដំណាលថា កាលពីរាជធានី នៅលង្វែកមានបុរសម្នាក់ឈ្មោះ “សំរិទ្ធ” …

អានបន្ត »

រឿងភ្នំវរវង្សសូរវង្ស – រឿងព្រេងខ្មែរ

រឿងភ្នំវរវង្សសូរវង្ស – រឿងព្រេងខ្មែរ

រឿងភ្នំវរវង្សសូរវង្ស – រឿងព្រេងខ្មែរ ៖ រឿង ព្រេង​ភ្នំ​វរវង្ស​សូរ​វង្ស (នៅ​ខេត្ត​កំពង់ស្ពឺ) ប្រជុំ​រឿង​ព្រេង​ខ្មែរ ភាគ ៦ ទំព័រ ១១៣ – ១២៩ ឮ​សូរ​ឈ្មោះ ភ្នំ​វរវង្ស​សូរវង្ស យើង​សព្វ​ថ្ងៃ​ដូចជា​ងឿង​បន្តិច​ដែរ ព្រោះ​នឹក​ទៅ ពុំ​ធ្លាប់​បាន​ឮ​ឈ្មោះ​នេះ នៅ​ទី​ណា ឲ្យ​ជាក់​ច្បាស់​សោះ លើក​លែង​តែ​អ្នក​ចាស់​ទុំ ហើយ​ធ្លាប់​នៅ​ជិត​ខាង​ទី​កន្លែង​នោះ​ផ្ទាល់​តែ​ម្ដង ។ តាម​ពិត ឈ្មោះ “ភ្នំ​វរវង្ស​សូរវង្ស” មាន​ជាប់​នៅ​ក្នុង​រឿង​ព្រេង​យើង គឺ​គេ​សំគាល់​យក​ភ្នំ​វែង​អន្លាយ​ចាប់​តាំង​ពី​ក្នុង​ខេត្ត​កំពង់ស្ពឺ រហូត​ដល់​ដី​ខេត្ត​កោះកុង​សព្វ​ថ្ងៃ ។ បើ​និយាយ​ឲ្យ​ចំ​ទៅ​ទៀត គឺ​ភ្នំ “គិរីរម្យ” នេះ​ឯង ។ ឈ្មោះ​គិរីរម្យ ជា​នាម​ថ្មី ទើបតែ​ប្រតិស្ឋាន​ឡើង រវាង​ឆ្នាំ ១៩៣០ ប៉ុណ្ណោះ ដូច្នេះ​ហើយ បាន​ជា​អ្នក​ផង តែង​ឆ្ងល់​ថា ឈ្មោះ “គិរីរម្យ” មិន​សម​ជា​ឈ្មោះ​ពី​បរម​បុរាណ​សោះ សម​តែ​ជា​នាម​ថ្មី ដែល​អ្នក​ចេះ​ភាសា​បាលី …

អានបន្ត »

រឿងព្រះពាន់ – រឿងព្រេងខ្មែរ

រឿងព្រះពាន់ – រឿងព្រេងខ្មែរ

រឿងព្រះពាន់ – រឿងព្រេងខ្មែរ ៖ បើគេធ្វើដំណើរតាមផ្លូវជាតិលេខ១ ពីភ្នំពេញទៅស្វាយរៀង ទៅដល់ផ្សារតូចមួយ គេហៅថា ផ្សារល្វា ក្នុងឃុំល្វា ស្រុកកំពង់ត្របែក “ព្រៃវែង” ចុះខាងស្ដាំដៃទៅត្បូង (តាមផ្លូវលំប្រមាណជា៥គ.ម ចុះទៅខាង ស្ដាំដៃទៅលិច) តាមផ្លូវរទេះឬទៅតាមភ្លឺស្រែអ្នកស្រុកប្រមាណជា៣គ.មទៀត នឹងបានឃើញដើមឈើ ខ្ពស់ៗ។ បើយើងសួរអ្នកស្រុកនៅភូមិជិតខាង គេនឹងប្រាប់យើងថា “នោះគឺជាព្រះពាន់” ។ លុះយើងចូលទៅដល់បុរាណដ្ឋាននេះ នឹងបានឃើញអាស្រមមួយ សង់ដោយឈើប្រក់ក្បឿង របៀបជាសាលា។ នៅក្នុងសាលានេះឃើញមាន ព្រះពុទ្ធរូបដែលគេតម្កល់លើបល្ល័ង្កយ៉ាងរៀបរយ។ ក្រៅអំពីព្រះពុទ្ធរូបដែលគង់លើបល្ល័ង្ក មានព្រះពុទ្ធរូបជាច្រើនរយអង្គទៀត ដែលគេរចនាជាប់ទៅនឹងដុំថ្មមួយ កំពស់ប្រមាណ១ម ទំហំប្រមាណជា១ម រាងរៀវទៅលើ ព្រះពុទ្ធរូបនេះហើយដែលគេហៅថា “ព្រះពាន់”។ បានជាគេហៅថា ព្រះពាន់ ដោយមានរឿងព្រេងដែលចាស់ៗ តំណាលតៗមកថាៈ កាលពីអតីតកាលកន្លងយូរអង្វែងណាស់មកហើយនោះ មានត្រកូលមួយមិនប្រាកដថាឈ្មោះ អ្វី បានរស់នៅក្នុងទីនោះ។ កាលអំណើះឥតពីបី្ដទៅ ប្រពន្ធបានទៅរួមរស់ជាមួយកូនប្រុសម្នាក់រកស៊ីចិញ្ចឹមជីវិត ដោយការធ្វើស្រែជារបរប្រចាំគ្រួសារ។ រៀងរាល់ព្រឹក ម្ដាយតែងតែឱ្យកូនប្រុសនោះទៅភ្ជួររាស់ឯស្រែ …

អានបន្ត »