វិមានអ្នកក្រ – កំណាព្យខ្មែរ ៖ បទពាក្យ៧ ឬ បទមេ៧ ។ ចាប់ពីបទពាក្យ៧ ដល់បទពាក្យ១១ (កើតក្នុងសម័យចតុមុខ) កំណាព្យខ្មែរបានឈានដល់ដំណាក់កាលមួយថ្មីទៀត កវីបានបង្កើតក្បួនតែងកាព្យងាយៗ (ចំណាប់ចួន និងបរិយាកាស)។ បទនេះអាចប្រើបានគ្រប់បរិយាកាសទាំងអស់។
រង្វាស់កាព្យ (កាព្យមាត្រ) ៖ ១វគ្គ (ល្បះ) មាន៤ឃ្លា ឃ្លានីមួយៗ មាន៧ព្យាង្គ។ ព្យាង្គទី៧នៃឃ្លាទី១ ចួននឹង ព្យាង្គទី២ ឬទី៤ នៃឃ្លាទី២។ ព្យាង្គទី៧ នៃឃ្លាទី២ ចួននឹងព្យាង្គទី៧ នៃឃ្លាទី៣ ចួននឹងព្យាង្គទី២ ឬទី៤ នៃឃ្លាទី៤។ (ចួននឹងព្យាង្គទី២ឬទី៤នៃឃ្លាទី៤ បើចួនព្យាង្គណាត្រូវគោរពពីដើមរហូតដល់ចប់)។ ចួនឆ្លងវគ្គ (រូបសម្ផស្សក្រៅ) ៖ ព្យាង្គទី៧ នៃឃ្លាទី៤ ក្នុងវគ្គទី១ (វគ្គមុន) ចួននឹង ព្យាង្កទី៧ នៃឃ្លាទី២ ក្នុងវគ្គទី២ (វគ្គបន្ទាប់)។
វិមានអ្នកក្រ – កំណាព្យខ្មែរ | ||
១ | វិមានអ្នកស្រែក្បែរជើងភ្នំ | វាលស្រូវចុងភូមិជិតដងអូរ |
ដីឥដ្ឋចំបើងបូកអាចន៍គោ | យក៍បិទជញ្ជាំងឫស្សីខ្ទាស់។ | |
២ | ដំបូលប្រក់ស្បូវច្រូតពីព្រៃ | សង់ផុតពីដីអណ្តែតខ្ពស់ |
ការពារទឹកជន់ឥតស្រណោះ | លិចអស់ខាននៅខានដេកជ្រក។ | |
៣ | ទ្វារចងខ្សែព្រាលអូសង៉េតង៉ត | បង្អួចស្លឹកត្នោតដោតដើមពក |
ក្រោមផ្ទះជ្រូកទាដេកគរគោក | មាន់ញីមាន់គកជ្រកនៅដែរ។ | |
៤ | នៅសំយាបផ្ទះចងអង្រឹង | យប់ឡើងបោះស្នឹងច្រើនហូរហែ |
ជាក្រោលចងគោកិច្ចការស្រែ | ម្ចាស់ដេកនៅដែរយាមមាន់ទា។ | |
៥ | ក្រោមដើមពុទ្រាមានត្បាល់បុក | ស្រិតអង្ករទុកគ្រាន់ភោក្តា |
ដើមអំពិលទឹកវឹកផ្លែផ្កា | បេះបានចែកគ្នាឆីវក់វី។ | |
៦ | វស្សាលុយទឹកភក់ប៉ិចប៉ាច់ | ពេលប្រាំងដើរធ្មេចហុយធូលី |
យប់ភ្លៀងរងារអង្គអញ្ជលី | យប់មេឃល្អជាដេកមើលផ្កាយ។ | |
៧ | នេះហើយវិមានអ្នកក្រីក្រ | ជីវិតបវរឥតជិនណាយ |
គ្មានទេសក្តិយសគ្មានលុយចាយ | តែរស់សប្បាយនឹងធម្មជាតិ៕ |
កំណាព្យពេញនិយមបន្ទាប់ ៖ រសៀលម៉ោងប្រាំ – កំណាព្យខ្មែរ